ScandiSteps - het begin

Terug van weggeweest!

De polarsteps werden en worden nog steeds gemist, door jullie, maar ook door mij. Even rustig zitten en alles van mij aftypen, heerlijk. Dus vanaf nu ScandiSteps in plaats van PolarSteps.

Omdat we niet meer reizen door europa, voelde polarsteps niet meer de plek om jullie op de hoogte te houden. Ik heb er lang over gedacht hoe en vooral waar ik de verhalen wilde delen. Het is zoals jullie nu lezen, in de vorm van een heuse blog gegoten. We gaan zien hoe dit allemaal werkt, hoe en of het wat aanslaat en of ik genoeg inspiratie heb om in elk geval regelmatig wat te updaten. 

Het huis vanuit de tuin gezien

Ik zal beginnen met een korte update over hoe het     met ons is en hoe het leven in een echt huis weer voelt. De komende weken zal ik dan gebruiken om met terugwerkende kracht de verhalen wat uitgebreider te schrijven. En dan zal voor nu de kunst zijn, om al niet teveel te schrijven. 

De laatste PolarSteps update is al weer een poos geleden, 7 mei 2025. De koop van ons huis en het officieel tekenen van het voorlopige koopcontract (ja ik moest ook zelf even terug lezen wat het laatste was wat ik had geschreven ;)) Op het moment van tekenen waren er nog een aantal onzekerheden of alles snel en tijdig kon doorgaan. 9 juni 2025 als uitgangspunt, de papieren winkel die we nog moesten regelen aan onze kant met de bank. En de papieren winkel aan de kant van de verkopende partij ivm het overlijden van de eigenaar. Kort gezegd; het is gelukt! 9 juni hadden we de overdracht!

Het uitzicht met de tuin vanaf de veranda

De weken voor de overdracht waren gevuld met wachten, regelen en dromen. Nadenken, puzzelen en veel praten. Helemaal toen we werden gebeld over ons 'droomhuis'. Ja die ene, die we hadden bekeken en waar we echt verliefd op waren. Na bijna 4 weken werden we gebeld, of we nog interesse hadden gezien de hoogste bieders het niet hadden rond gekregen. En ja, dat was ná het tekenen van dat bindende voorlopige koopcontract. Het huis staat 3,5 uur verderop. Dus beide huizen aanhouden en dan eentje verhuren was geen optie. Het geheel ontbinden en de kosten voor lief nemen, die konden oplopen tot de totale aanschafwaarde van het huis, was ook geen optie. Beide huizen kopen en het 'verhuur' huisje weer verkopen was in theorie een optie, maar zou een hoop stress met zich meebrengen op zowel financieel als op praktisch vlak. En dan hebben we het nog niet over de buikpijn die ik kreeg bij het idee dat ik het verhuurhuisje met het fantastische uitzicht moest laten gaan. Nee het was gewoon geen optie en we hebben 'het droomhuis' dus een tweede keer moeten laten gaan. Een moeilijke beslissing, maar op het moment dat we echt de sleutel in handen hadden van óns huis, het verhuur huisje uit de verhalen, wisten we dat we goed hadden gekozen. We hebben besloten hier te blijven en te zien hoe het leven zich verder aan ons ontvouwd. 

Het huis aan de linkerkant

De week voor de overdracht is Rik met Boas nog naar Nederland geweest om alle spullen op te halen. Een gekke week. Ik alleen met Joèl in Zweden en Rik met Boas in Nederland. Maar we hebben het allemaal goed doorlopen. De opluchting was dan ook groot toen we weer compleet waren en het aftellen met de laatste nachtjes in de caravan kon ons niet snel genoeg gaan. 

Uitzicht

En dan word je na maanden in de caravan wakker in een echt huis. Kun je koken in een heuse keuken mét snijruimte. Okey op sommige punten valt de keuken misschien bijna uit elkaar, maar het is functioneel. En kunnen we douchen in onze eigen badkamer. De kinderen genieten van de ruimte en gooien alle speelgoed door elkaar in de kamer, en laten het een hele dag liggen. Wat een genot! We installeren zo snel mogelijk alle normale basis onderdelen. De bedden van de jongens in elkaar, de kastjes voor wat speelgoed en uiteraard mijn eigen wasmachine en droger. Het zijn de kleine dingen in het leven die weer een andere betekenis krijgen. De voorraad kast vullen we elke ronde boodschappen nog bij en de kamer voorzien we vast van een sausje voor wat gezelligheid. We kopen een bank bij de Ikea (nog nooit zo snel en gemakkelijk een keuze kunnen maken) en genieten van het comfort van een eigen bed. De papierwinkel voor het verdere Zweedse leven hebben we al opgestart, de aanvraag van het persoonsnummer hebben we 2 weken (de eerste mogelijkheid dat het kon) voor de overdracht al opgestart en daarmee kunnen we ook later de rest allemaal regelen. 

We genieten, genieten van de ruimte, van het uitzicht, van de stilte, van onze eigen plek die elke dag nog als vakantie voelt. We proberen opnieuw een balans te zoeken. Balans tussen het leven en het klussen. Het regelen en het ontspannen. 

We wonen echt in Zweden!